عرشه جزء مهمی از بدنه است. یک سازه هواپیما است که در بالای پایین داخلی ساختار کشتی قرار دارد و برای پوشاندن فضای داخلی کشتی و تقسیم افقی آن به لایه ها استفاده می شود. عرشه صفحه فولادی روی پرتو کشتی است که بدنه را به لایه های فوقانی، میانی و پایینی جدا می کند.
صفحه فولادی که در جهت افقی بدنه مرتب شده است عرشه نامیده می شود، و بدنه توسط عرشه به لایه های فوقانی و پایینی تقسیم می شود. عرشه بلند در کمان و استرند بالایی ترین عرشه عرشه بالا نامیده می شود. اگر تمام دهانه های روی این عرشه را می توان مهر و موم کرد و از تنگی آب اطمینان حاصل کرد، آنگاه می توان این عرشه را عرشه اصلی نیز نامید که در طول اندازه گیری عرشه توناژ نیز نامیده می شود.
تعداد کمی از کشتی های اقیانوس رفتن نیز دارای عرشه بالایی هستند که به تعظیم و استرند روی عرشه اصلی نفوذ می کند. از آنجا که دهانه ها نمی توانند تنگی آب را تضمین کنند، تنها می توان آن ها را عرشه سرپناه نامید.
عرشه کشتی را به قسمت های بالا و پایین تقسیم می کند. قسمت بالای عرشه اصلی به طور دسته جمعی ابر ساختار نامیده می شود؛ قسمت زیر عرشه اصلی بدنه اصلی نامیده می شود.
عرشه های بلند زیر عرشه اصلی عرشه دوم، عرشه سوم و غیره از بالا به پایین نامیده می شوند. در بالای عرشه اصلی عرشه های کوتاه هستند که به طور معمول با توجه به نام یا هدف کابین بر روی آن عرشه نام گذاری شده اند. مانند عرشه پل، عرشه قایق زندگی و مانند آن.
يه پوسته ي هواي باز روي عرشه ي يه کشتي چوبي در امتداد گونوال بخش پایینی توسط بولک هدها و دنده ها پشتیبانی می شود و در زیر عرشه کشتی ژوست هایی وجود دارد. علاوه بر اطمینان از اینکه عرشه تنگ آب است و برای عابران پیاده عملیاتی، قدرت کلی بدنه را نیز افزایش می دهد. عرشه جداگانه، عرشه استرند و عرشه جانبی. عرشه میانی بارج عرشه چوبی نیز عرشه نامیده می شود که عموماً منقول است.